Bijzonder verhaal van Kees en Bep

Bep en Kees Vooijs uit Lisse zijn duidelijk dol op elkaar. Sinds Kees’ herseninfarct is Bep mantelzorger. Zij zocht en kreeg bij Welzijnskompas de ondersteuning die ze nodig had.

Omdat Kees moeilijk uit zijn woorden kan komen, vertelt Bep hun verhaal. Met een blik of gezichtsuitdrukking maakt Kees duidelijk wat hij vindt. Bep vertelt: “Toen ik het mantelzorgcompliment bij Welzijnskompas kwam halen, heb ik gevraagd of er een plek is voor m’n man om in contact te komen met nieuwe mensen. Wonderwel werden we snel gebeld door welzijnsadviseur Laura. Dat vond ik bijzonder, want bij andere instanties gaat het meestal niet zo vlot. Zij haakte onmiddellijk in op mijn vraag. Ik was verrast dat ik erbij werd betrokken. Bij een mantelzorgadviseur zou ik voor mijzelf ondersteuning kunnen krijgen. Dat wilde ik wel en dus belde Vera mij voor een afspraak. 

Door advertenties en nieuwsbrieven van Welzijnskompas vond ik jullie dé organisatie die zou kunnen helpen. Kees wilde graag andere mensen ontmoeten zonder mij erbij en dat begrijp ik. Zelf vind ik dingen alleen doen ook leuk. Daarna heb je elkaar nog eens wat te vertellen. Kees kan straks misschien zelf met de elektrische rolstoel naar buiten. We hebben het heel goed met z’n tweeën, maar ontmoeten ook graag mensen buitenshuis.

Het contact met Welzijnskompas heeft ons allebei wat gebracht: Kees heeft het naar z’n zin op de Bollenstroom in Hillegom. Daar ondernemen ze dingen. Boodschappen doen met elkaar of binnen actief met spelletjes, muziek en andere bezigheden. Vera is met mij in gesprek gegaan over hoe ik m’n rol als mantelzorger ervaar. Daar sta je zelf niet zo bij stil. We hebben gekeken naar wat mij goed doet en hoe ik tussentijds energie op kan doen. Aan veel van m’n hobby’s kwam ik helemaal niet meer toe.”

Als we praten over buiten komen, begint Kees te stralen. Het geeft hem het gevoel weer ergens bij te horen en mee te kunnen doen. Bep is vooral dankbaar voor zo’n geschikte locatie voor Kees. Maar het was ook wennen aan de vrijheid en tijd voor haarzelf. 

“Onlangs was Kees niet lekker en kon niet weg. Toen merkte ik dat ik de tijd voor mezelf ineens miste. Langzaamaan wen ik er dus toch wel aan. Wij zijn geluksvogels dat we in Lisse wonen. Wij merken dat er een goede samenwerking is tussen de gemeente, de ISD, de Bollenstroom en Welzijnskompas. Dat heeft alles bij elkaar zo’n goede wisselwerking. Daar profiteren wij van. 

En ik denk dat het me nog meer gaat brengen. Van Vera leer ik hoe het werkt met m’n prioriteiten. Dat ik de dingen die voor mij echt belangrijk zijn als eerste in m’n agenda mag zetten. Daar hoort ook een middagje vrij bij. Ineens kan ik weer eens spontaan met vriendinnen afspreken. Laatst ben ik zomaar anderhalf uur koffie gaan drinken zonder dat ik op mijn klokje hoefde te kijken. Door de gesprekken met Vera word ik me bewust dat ik altijd een keuze heb. Het beeld van de emmer waar eerst de grote dingen in moeten, helpt me om daarbij stil te staan. Het is voor mij een handvat m’n agenda overzichtelijk te houden en lege plekken te reserveren. 

Kees kan zien dat het zijn vrouw goed doet en merkt ook verbetering. Bep: “Kees spint ook garen met een vrouw die rustiger en tevreden is en niet met veel stress loopt te zorgen. Dat voelde voor mij ook niet goed, dan ga je betuttelen. Ik wil meer loslaten, daar streef ik naar. Kees gaat graag door met de Bollenstroom, nu voor vier dagdelen. 

De vraag waar Bep en Kees trots op zijn, is best een moeilijke. Kees is trots op de wisselwerking tussen hen beiden en hoe zij het samen weer goed rooien. En ook Bep komt toch snel met een antwoord. “Ik ben er trots op dat we het samen goed redden en op wat we de laatste maanden voor elkaar hebben gekregen. Dankzij onze goede verhouding samen. Ik heb gewoon een hele fijne man. En ik zit niet snel bij de pakken neer.”